Ergenlik Döneminde Maneviyata Genel Bir Bakış

Yazarlar

  • Sabriye Betül YILMAZ Milli Eğitim Bakanlığı
  • Doç. Dr. Ömer Faruk SÖYLEV

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.10437621

Anahtar Kelimeler:

ergenlik, maneviyat, manevi danışmanlık ve rehberlik

Özet

Ergenlik dönemi fiziksel, psikolojik, sosyal ve duygusal olarak karmaşık bir süreci içerir. Bu dönemde önemli deneyimler yaşayan ergenlerin sayısı fazla olmakla birlikte yüksek riskli davranışlarda bulunma oranı da fazladır. Ergenlikteki koruyucu faktörler üzerine yapılan son çalışmalar, stresli yaşam olaylarında bazı ergenlerin iyi durumda olduklarına dikkat çektiler. Bu araştırmalarda koruyucu faktör olarak karşımıza maneviyat kavramı çıkmaktadır. Ergenlik döneminde bireyler maneviyatı keşfederek varoluş nedenlerini ararlar. Aynı zamanda ait olma ve hayatta amaç bulma arzusu duyarlar. Genel olarak ergenlik döneminde bireyler manevi keşiflere girme eğiliminde olurlar bu sebeple ergenlik dönemi ruhsal gelişim için önemli ve hassas bir aşama özelliği taşımaktadır. Mevcut çalışmada ergenlik döneminde maneviyatın önemi üzerinde durulmuştur. Bu bağlamda ilk olarak ilgili alanyazında maneviyat hakkında bilgiler sunulmuş daha sonra ergenlik ve maneviyat ilişkisi kavramsal bir çerçeveyle ele alınmış ve ergenlik döneminde yapılan manevi danışmanlık rehberlik çalışmalarıyla ilgili bilgi verilmiştir. Böylelikle mevcut çalışmada ergenlik döneminde maneviyatı araştırmaya yönelik yapılacak çalışmalara yeni bir bakış kazandırılmak amaçlanmıştır.

Referanslar

Alıcıkuşu, M. (2013). Lise öğrencilerinde dindarlık ve akademik başarı ilişkisi: Kahramanmaraş örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.

Alikaşifoğlu , M. (2008). Ergenlerde davranışsal sorunlar. İ.Ü Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri, Adolesasan Sağlığı II. Sempozyum Dizisi, (s. 55). İstanbul Üniversitesi.

Anand, V., Jones , J. ve Gill , P. S. (2013). The relationship between spirituality, health and life satisfaction of undergraduate students in the UK: an online questionnaire study. J Relig Health, 54(1), 160-172. doi: 10.1007/s10943-013-9792-0.

Arnett, J. (1992). Reckless behavior in adolescence: A developmental perspective. Developmental Review, 12(4), 339–373. doi: https://doi.org/10.1016/0273-2297(92)90013-R.

Barkin, S., Miller, L. ve Lutha, S. (2015). Filling the void: spiritual development among adolescents of the affluent. J Relig Health, 54(3), 844-861. doi: 10.1007/s10943-015-0048-z.

Benson, P. ve Pittman, K. (2001). Trends in youth development: Visions, realities and challenges. Boston: Kluwer Academic.

Boynton, H. (2011). Children’s spirituality: epistemology and theory from various helping professions. International Journal of Children’s Spirituality, 16(2), 109-127.

Bucher, A. A. (2007). Psychologie der Spiritualität. Handbuch: Weinheim ; Basel.

Carlozzi , B., Winterowd, C., Harrist, R., Thomason, N., Bratkovich, K. ve Worth, S. (2010). Spirituality, anger, and stress in early adolescents. Journal of Religion and Health, 49,, 49, 445–459.

Chandy, J., Blum, R. ve Resnick, M. (1996). History of sexual abuse and parental alcohol misuse: Risk, outcomes, and protective factors in adolescents. Child and Adolescent Social Work Journal, 13(5), 411-432. doi: https://doi.org/10.1007/BF01875858.

Clinebell, H. (2011). Basic Types of Pastoral Care and Counselling: Resources for the Ministry of HealingveGrowth. London: SCM Press.

Corbin, J. ve Strauss, A. (2008). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. Thousand Oaks: Sage.

Cotton, S., Larkin , E., Hoopes, A., Cromer, B. ve Rosenthal, S. (2005). The impact of adolescent spirituality on depressive symptoms and health risk behaviors. Journal of Adolescent Health, 36(6), 529.

Cragun, R., Hammer, J. ve Nielsen, M. (2015). The Nonreligious – Nonspiritual Scale (NRNSS): Measuring Everything from Atheists to Zionists. Secularism and Nonreligion, 2(3), 36-53.

Demirbaş, S. (2017). Ergenlik Döneminde Manevi Danışmanlık ve Rehberlik (MDR). A. Aytrn içinde, Manevi Danışmanlık ve Rehberlik (s. 103-146). İstanbul: DEM Yayınları.

Derman, O. (2008). Ergenlerde psiko-sosyal gelişim. Adolesan Sağlığı II Sempozyum Dizisi, 63, s. 19-21, İstanbul.

Desmond, S. A., Morgan, K. H. ve Kikuchi, G. (2010). Religious development: How (and why) does religiosity change from adolescence to young adulthood? Sociological Perspectives (53), 247–270.

Dilan, H. (2019). Manevi danışmanlık ve varoluşçu psikoterapi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Adana.

Donahue, M. J. ve Benson , P. L. (1995). Religion and the well-being of adolescents. Journal of Social Issues, 51(2), 145–160. doi: https://doi.org/10.1111/j.1540-4560.1995.tb01328.x.

Düzgüner, S. (2016). Nereden çıktı bu maneviyat: Manevi bakımın temellerine ilişkin kültürlerarası bir analiz. A. Ayten, M. Koç , ve N. Tınaz içinde, Manevi Danışmanlık ve Rehberlik-I (s. 17-44). İstanbul: DEM Yayınları.

Ekşi, H. ve Kaya, Ç. (2016). Manevi yönelimli psikoterapi ve psikolojik danışma. İstanbul: Kaknüs yayınları.

Ekwonye, A. U., Cahill, T. F., De Luca, D. ve Cabell, L. (2017). Exploring the multivariate relationships between adolescent depression and social support, religiosity, and spirituality in a Faith-Based High school. Health, 9, 38-56.

Emmons, R. (2005). Striving for the sacred: Personal goals, life meaning, and religion. Journal of Social Issues, 61(4), 731–745.

Essau, C. (2004). Risk‐taking behaviour among german adolescents. Journal of Youth Studies, 7(4), 499–512.

Gmel, G., Mohler-Kuo, M., Dermota, P., Gaume, J., Bertholet, N., Daeppen, J. ve Studer, J. (2013). Religion is good, belief is better: Religion, religiosity, and substance use among young Swiss Men. Substance Use ve Misuse, 48(12), 1085–1098.

Good, M. ve Willoughby, T. (2008). Adolescence as a sensitive period for spiritual development. Child Development Perspectives, 2(1), 32–37.

Greenstreet , M. (1999). Teaching spirituality in nursing. Nurse Education Today, 19, 649-658.

Greydanus, D. ve Patel, D. (2005). The adolescent and substance abuse: current concepts. Disease-a-month, 51(7), 392-431.

Gunnoe, M. ve Moore, K. (2002). Predictors of religiosity among youth aged 17–22: A longitudinal study of the National Survey of Children. Journal for the Scientific Study of Religion, 41, 613–622.

Gürsu, O. (2011). Ergenlik döneminde psikolojik sağlık ve dindarlık ı̇lişkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.

Hagen, K., Myers, B. ve Mackintosh, V. (2005). Hope, social support, and behavioral problems in at-risk children. American Journal of Orthopsychiatry, 75(2), 211-219.

Hawkins, E., Cummins, L. ve Marlatt, G. (2004). Preventing substance abuse in American Indian and Alaska Native youth: Promising strategies for healthier communities. Psychological Bulletin, 130(2), 304–323.

Helfert, S. ve Warschburger, P. (2013). The face of appearance-related social pressure: gender, age and body mass variations in peer and parental pressure during adolescence. r Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health , 7(16), 2-11.

Henson, M., Sabo, S., Trujillo, A. ve Teufel-Shone, N. (2017). dentifying protective factors to promote health in American Indian and Alaska native adolescents: A literature review. The Journal of Primary Prevention, 38(1-2), 5–26.

Highland, B., Worthington, E. L., Davis , D. E., Sibley , C. G. ve Bulbulia, J. A. (2022). National longitudinal evidence for growth in subjective well-being from spiritual beliefs. Journal of Health Psychology, 27(7), 1738-1752.

Hill, P., Pargement, K. ve Hood, R. (2000). Conceptualizing religion and spirituality: Points of commonality, points of departure. Journal for Theory of Social Behaviour, 30(1), 51-77.

Hodge, D., Cardenas, P. ve Montoya, H. (2001). Substance use: Spirituality and religious participation as protective factors among rural youths. Social Work Research, 25(3), 153-161.

Hökelekli, H. (2017). Din psikolojisi. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları.

Jacobsen, C. (2007). A pastoral counselling approach to obsesivecompulsive disorder: The pastoral counsellor as grace container. Canada: WİLFRİD Laurier University.

Karagül, A. (2012). Manevi bakım: Anlamı, önemi, yöntemi ve eğitimi (Hollanda örneği). Dini Araştırmalar Dergisi , 15(40), 5-27.

Karasu, T. ve Demirkol, A. (2018). Üstün yetenekli öğrencilerin ihtiyaç duydukları manevi danışmanlık hizmetleri üzerine bir inceleme. Din ve Bilim - Muş Alparslan Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi Dergisi, 1(2), 112-127.

King, M. B. ve Koenig, H. G. (2009). Conceptualising spirituality for medical research and health service provision. BMC Health Serv Res 9, 116 (2009), 9(1).

King, P. ve Benson, P. (2006). Spiritual development and adolescent well-being and thriving. E. Roehlkepartain, P. King, L. Wagener, ve P. Benson içinde, The handbook of spiritual development in childhood and adolescence (s. 384-398). California: Sage Publications.

King, P. ve Boyatzis, C. (2015). Religious and spiritual development. M. Lamb , ve R. Lerner içinde, Handbook of child psychology and developmental science: Socioemotional processes (s. 975–1021). New York: John Wiley ve Sons, Inc.

Koenig, H. G. (2012). Religion, spirituality, and health: the research and clinical implications. ISRN Psychiatry, 1-33.

Lines, D. (2006). Brief Counselling İn Schools: Working With Young People From 11 To 18 (2nd Edt.). London: Sage Publications Ltd.

McComb, J. ve Sabiston, C. (2010). Family influences on adolescent gambling behavior: A review of the literature. Journal of Gambling Studies, 26(4), 503–520.

Molock , S., Puri , R., Matlin , S. ve Barksdale , C. (2006). Relationship between religious coping and suicidal behaviors among African American Adolescents. J Black Psychol, 32(3), 366-389.

Myers, J. E., Sweeney, T. J. ve Witmer, J. M. (2000). The Wheel of Wellness counseling for wellness: A holistic model for treatment planning. Journal of Counseling ve Development, 78(3), 251–266.

Ok, Ü. (2017). İnanç bakım danışmanlığı: Bir model geliştirme denemesi. M. Bulut içinde, I. Din Hizmetleri Sempozyumu (s. 550). Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.

Özdoğan, Ö. (2006). İnsanı anlamaya yönelik bir yaklaşım: Pastoral psikoloji. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 47(2), 127-141.

Pargament, K., Mahoney, A., Exline, J., Jones, J. ve Shafranske, E. (2013). Envisioning an integrative paradigm for the psychology of religion and spirituality. K. I. Pargament, A. Mahoney, J. J. Exline, J. W. Jones, ve E. P. Shafranske içinde, APA handbook of psychology, religion, and spirituality (s. 3–19). American Psychological Association.

Pearce , M. J., Little , T. D. ve Perez , J. E. (2003). Religiousness and depressive symptoms among adolescents. J Clin Child Adolesc Psychol, 32(2), 267-76.

Pehlivan, A. (2018). Manevi bakım ve danışmanlığın imam-hatip ortaokul öğrencilerinin ruh sağlığı ve manevi iyi oluşlarına etkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Peterson, C. ve Seligman, M. E. (2004). Character strengths and virtues: A handbook and classification. erican Psychological Association; Oxford University Press.

Powers, D., Cramer, R. ve Grubka, J. (2007). Spirituality, life stress, and affective well-being. Journal of Psychology and Theology, 35(3), 235-243.

Rew, L. ve Wong, Y. J. (2006). A systematic review of associations among religiosity/spirituality and adolescent health attitudes and behaviors. J Adolesc Health, 38(4), 433-42.

Sak, R., Şahin-Sak, İ., Öneren- Şendil, Ç. ve Nas, E. (2021). Bir araştırma yöntemi olarak doküman analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 4(1), 227-250.

Satan, A., Çıplak, K., Kaplaner, O. ve Erol, F. (2016). Ebeveyn Kaybı Yaşamış Ergenlerde Bibliyotrapi Yönelimli Manevi Danışmanlık Uygulaması. A. Ayten, M. Koç , ve N. Tınaz içinde, Manevi danışmanlık ve rehberlik (s. 397-413). İstanbul: Dem Yayınları.

Siyez, D. ve Aysan, F. (2007). Ergenlerde görülen problem davranışların psiko-sosyal risk faktörleri ve koruyucu faktörler açısından yordanması. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1), 145-171.

Smith, C. (2003). Theorizing religious effects among American adolescents. J Sci Study Relig, 42, 17 – 30.

Söylev, Ö. (2017). Dini danışma ve rehberliğin temel kavramları ve tarihi arka planı üzerine bir değerlendirme. Cumhuriyet İlahiyat Dergisi, 21(1), 255 - 296.

Şahin, R., Sarıkaya, Y. ve Baloğlu, M. (2017). Manevi anlam ile maneviyat ilişkisinin incelenmesi. Electronic Turkish Studies, 12(28).

Şimşek, H. (2009). Eğitim tarihi araştırmalarında yöntem sorunu. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42(1), Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi.

TDK. (2022). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basım Evi.

Uğurlu , H. ve Ege, R. (2018). Bir isimlendirme problemi: Dini danışmanlık. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 7(2), 1057 - 1077.

Walker, D. ve Hathaway, W. (2013). Spiritual interventions in child and adolescent psychotherapy. Washington, DC: American Psychological Association.

Wallace, J., Williams, D., Schulenberg, J., Maggs, J. ve Hurrelmann, K. (1997). Religion and Adolescent Health-Compromising Behavior. In Health Risks and Developmental Transitions During Adolescence. Cambridge University Press.

Westgate, C. E. (1996). Spiritual wellness and depression. Journal of Counseling and Development, 75(1), 26-35.

Yoldaş, C. ve Demircioğlu, H. (2019). Çocukluk ve ergenlik döneminde psikososyal risk faktörleri ve koruyucu unsurlar. Ankara Sağlık Hizmetleri Dergisi, 18(1), 40-48.

Zinnbauer, B. J. ve Pargament, K. I. (2013). Dindarlık ve Maneviyat. in ve maneviyat psikolojisi (S. Düzgüner, Çev., s. 61- 102). içinde Ankara: Phoenix Yayınevi.

Zinnbauer, B., Pargament, K., Cole, B., Rye, M., Butter, E., Belavich, T., . . . Kadar, J. (1997). Religion and spirituality: Unfuzzying the fuzzy. Journal for the Scientific Study of Religion, 36(4), 549–564.

İndir

Yayınlanmış

28.12.2023

Nasıl Atıf Yapılır

YILMAZ, S. B., & Söylev, Ömer F. (2023). Ergenlik Döneminde Maneviyata Genel Bir Bakış. Current Research in Social Sciences and Humanities, 2(3), 22–32. https://doi.org/10.5281/zenodo.10437621

Sayı

Bölüm

Makaleler